Edward Okuń (1872 – 1945) „Villa Borghese”
olej na płótnie, 1913 rok, 56 x 37,5 cm, sygnowany i datowany w prawym, dolnym rogu.
SPRZEDANE
Edward Okuń (1872 – 1945) – polski malarz, rysownik i ilustrator. Gimnazjum ukończył w Warszawie, po czym w latach 1890-1891 uczył się w Klasie Rysunkowej Wojciecha Gersona. Wyjechał do Krakowa by studiować w Szkole Sztuk Pięknych, którą opuścił po zaledwie dwóch latach na skutek sprzeczki z Izydorem Jabłońskim. W 1893 roku wyjechał do Monachium, gdzie uczęszczał do szkoły Grocholskiego i Anthona Ažbego. W 1894 roku przebywał w Paryżu ucząc się w Academie Julian. W 1897 roku mieszkał na Węgrzech, a w 1898 roku wraz z żoną osiedli w Rzymie, gdzie pozostali przez ponad 20 lat (z przerwami na dłuższe pobyty w innych włoskich miastach). Aktywnie uczestniczył w życiu polskiej kolonii artystycznej w Rzymie, utrzymywał także kontakty z krajem, do którego wielokrotnie przyjeżdżał. W 1921 roku powrócił na stałe do Warszawy. Od 1930 roku uczył malarstwa w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. Swoje prace wystawiał w kraju głównie w TZSP, Salonie Krywulta, Salonie Kulikowskiego, TPSP w Krakowie i Lwowie, a także w Łodzi, Poznaniu, Toruniu i Wilnie. Brał także udział w wystawach zagranicznych w Paryżu, Berlinie, Kijowie, Monachium, Rzymie, Mińsku. Malował głównie pejzaże – widoki włoskich miasteczek, budowli, wzgórz, morza, a także sceny symboliczne utrzymane w stylistyce secesji i portrety. Oprócz malarstwa zajmował się także ilustracją, współtworzył słynne pismo „Chimera”, którego był głównym rysownikiem.